نماد بز کوهی در ایران باستان

هر یک از اقوام باستانی، بز کوهی را مظهر یکی ازعناصر مفید طبیعت در نظر می گرفتند. مثلاً در لرستان، سمبل خورشید و گاهی اوقات هم نمادی از باران است؛ چرا که در آن زمان ماه را مرتبط با باران و خورشید را مربوط به گرما و خشکی می دانستند. همچنین بین بز کوهی با آن شا خهای خمیده و منحنی و هلال ماه رابطه ای وجود داشت. به همین علت بود که اعتقاد داشتند شاخ های قوسی شکل بزکوهی می تواند باعث بارش باران شود.در شوش و عیلام باستان، بز کوهی سمبلی از کامیابی و نیز خدای زندگانی گیاهی بود.در بین النهرین، بز به عنوان مظهری از خوی حیوانی "خدای بزرگ " برشمرده میشد.(خدای بزرگ در نقش خدای گیاهان ظاهر شد در حالی که شاخه درختی به شکل T در دست داشت و بزی کوهی در حال خوردن برگ های آن بود.)